فرآوری طبیعی یا خشک قهوه

فرآیند خشک کردن طبیعی که به آن «فرایند طبیعی» یا «فرایند خشک» نیز گفته می‌شود، به معنای خشک کردن گیلاس‌های قهوه به طور کامل بدون دخالت آب یا ماشین‌ها برای حذف هر یک از میوه‌ها است. قبل از خشک شدن، گیلاس ها را می چینند، در آب شناور می کنند و دسته بندی می کنند تا میوه های نارس یا بیش از حد رسیده از بین بروند. سپس قهوه روی پاسیو یا تخت های مرتفع ریخته می شود. بسترهای برجسته ترجیح داده می شوند زیرا جریان هوا را در اطراف کل میوه افزایش می دهند تا خشک شدن یکنواخت تر را فراهم کنند.

برای جلوگیری از خراب شدن میوه قهوه چه اقداماتی انجام می شود؟

برای جلوگیری از خراب شدن، میوه به طور پیوسته جابجا می شود. در طول روز چنگک زده و چرخانده می شود. این همچنین از کبودی میوه در جایی که با پاسیو یا برزنت روی آن قرار گرفته است، جلوگیری می کند. تولیدکنندگان مراقب پرهیز از کبودی هستند زیرا می تواند باعث ایجاد نقص در طعم شود. فرآیند خشک کردن به طور معمول سه تا شش هفته طول می کشد.

پس از خشک شدن کامل گیلاس، آنها را برای پوست کندن به آسیاب فرستاده می شود. یعنی جدا شدن دانه ها از بقیه میوه های خشک. پوست کندن آخرین مرحله قبل از آسیاب خشک (برداشتن پوست دانه) و ارسال به وارد کننده یا برشته کننده است.

فرآیند طبیعی یک روش سنتی در فرآوری های قهوه

فرآیند طبیعی یک روش سنتی تر پردازش در نظر گرفته می شود. این گیاه در مکان‌هایی با دسترسی محدود به آب تمیز سرچشمه می‌گیرد و در مکان‌هایی با رطوبت کم و باران‌های نادر مانند یمن یا اتیوپی بهترین عملکرد را دارد. امروزه، کشاورزان و کارخانه‌ها گاهی اوقات این فرآیند را انتخاب می‌کنند، زیرا آنها و شرکای خریدشان در مورد طعم و مزه‌ای که به دست می‌دهد هیجان‌زده هستند. بیشتر در مورد آن بعدا. در حال حاضر، ما به بحث در مورد فرآیند شستشو می پردازیم، که در زمان های کنونی بسیار رایج تر است.

فرآیند مرطوب یا شسته شده قهوه چیست؟

فرآیند دوم به عنوان فرآیند “شسته شده” یا “مرطوب” نامیده می شود. در این روش میوه در اسرع وقت پس از چیدن، قبل از شروع فرآیند خشک شدن، از دانه خارج می شود. گیلاس‌ها را شناور می‌کنند و مرتب می‌کنند تا از سطح رسیدگی ثابتی اطمینان حاصل شود، قبل از اینکه از طریق دستگاه‌هایی که میوه‌ها را بین غلتک‌ها فشار می‌دهند تا دانه‌ها بیرون بروند، اجرا شوند.

هنگامی که دانه‌ها از پوستشان جدا می‌شوند، معمولاً به مخازن تخمیر منتقل می‌شوند تا موسیلاژ – قند چسبنده باقی‌مانده و بقایای میوه‌ها را از بین ببرند. از طریق تخمیر، میکروب ها و مخمرها برای تجزیه موسیلاژ استفاده می شوند. سپس دانه ها با آب شسته می شوند تا موسیلاژ از دانه ها پاک شود. از طرف دیگر، یک تولید کننده می تواند از فرآیندی به کمک ماشین برای پاک کردن بیشتر موسیلاژ از دانه از طریق اصطکاک استفاده کند.

پس از شستن بذرها، در حیاط، تخت های مرتفع، یا در ماشین آلات زیر نور خورشید خشک می شوند. هنگامی که آنها به سطح رطوبت صحیح رسیدند، آماده ذخیره سازی، آسیاب خشک و ارسال به وارد کننده یا برشته کننده هستند.

این فرآیند در دهه 1950، زمانی که تجهیزات پردازش تجاری در دسترس قرار گرفت، محبوبیت یافت. این یک شکل پردازش سریعتر و کم کارتر است. همچنین احتمال نقص طعم را به حداقل می رساند. برای بسیاری از تولیدکنندگان و کارخانه ها، این یک برد-برد است. آنها می توانند حجم بیشتری را با کیفیت بالاتر پردازش کنند. با این حال، کسانی که پول لازم برای سرمایه گذاری در تجهیزات مناسب یا بدون دسترسی به آب شیرین را ندارند، قادر به پردازش موثر قهوه به این روش نیستند. پردازش طبیعی ممکن است گزینه بهتری باشد.

روش های مختلف تهیه قهوه را بشناسیم